Każdego roku wraz z nadejściem wiosny rozpoczyna się sezon wypalania traw. Na polach, łąkach, nieużytkach, w przydrożnych rowach a nawet w śródpolnych zadrzewieniach pojawiają się płomienie. Wiosną w Polsce na skutek wypalania traw płoną dziesiątki hektarów lasu.
Jest to jeden z najbardziej brutalnych sposobów niszczenia środowiska. Wbrew pozorom, wypalanie nie daje żadnych korzyści, a wręcz przeciwnie – przynosi jedynie szkody dla przyrody, jak i samego człowieka.
Dlatego też aby przybliżyć młodzieży powyższy problem, dnia 19 kwietnia zaprosiliśmy do naszej szkoły Pana Wojciecha Ciszek z Nadleśnictwa Lębork i Pana Bogdana Madej z Komendy Powiatowej Państwowej Straży Pożarnej w Lęborku.
W trakcie spotkania uczniowie obejrzeli film o działaniu systemu monitorowania zagrożenia pożarowego lasu na terenie Nadleśnictwa Lębork a także dowiedzieli się m.in:
1. o negatywnym wpływie wypalania traw na ludzi: co roku w takich pożarach giną też ludzie – zarówno ci, którzy podejmują się wypalania jak i osoby gaszące pożar.
2. kiedy strażacy są zadysponowani do akcji gaszenia pożarów traw, łąk i nieużytków, w tym samym czasie mogą być potrzebni w innym miejscu, np. do ratowania życia ludzi poszkodowanych w wypadku drogowym czy innym tragicznym zdarzeniu.
3. wypalanie traw niszczy wszystkie organizmy, nie tylko szkodniki. Giną organizmy glebowe, owady zapylające kwiaty, dżdżownice, drobne kręgowce, pisklęta wcześnie zakładających gniazda ptaków, zwierzęta leśne czy domowe.
4. zniszczeniu ulega warstwa próchnicy, a wraz z nią przebogaty świat mikroorganizmów (bakterie, grzyby), niezbędny do utrzymywania równowagi biologicznej życia mikroorganizmów w biocenozie łąkowo-pastwiskowej.
5. największe zagrożenie pożarowe lasu występuje w okresie wczesnej wiosny i lata, tzn. od marca do września, kiedy powstaje 98% pożarów leśnych – ludzie odpowiadają za powstanie ponad 94% pożarów lasów.
6. wypalanie traw i zarośli jest prawnie zabronione i karane, co określają odpowiednie zapisy prawne
7. co to jest pożar wierzchołkowy lasu – rozprzestrzenia się on w koronach drzew a prędkość przesuwania się ognia wynosi od kilku do kilkunastu kilometrów na godzinę. Podczas pożarów wierzchołkowych prądy powietrzne oraz wybuchy substancji eterycznych rozrzucają płonące żagwie na odległość nawet ponad 200 metrów
Spotkanie spotkało się z dużym zainteresowaniem wśród młodzieży która podziękowała za interesującą prelekcję gromkimi brawami.Organizatorem spotkania była pani mgr Adrianna Meyer.
Opracowała: mgr Adrianna Meyer, zdjęcia: mgr Agnieszka Lenartowicz
Czytaj dalej
