Autor: Grzegorz Kołodka

Wielu z Was zadaje sobie pytanie : co ma w sobie fotografia czarno-biała ? W fotografii kolorowej wszystko jest „powiedziane”. Niewiele miejsca pozostaje na interpretacje. Przez to mniej działa na nas emocjonalnie. Mógłbym zaryzykować stwierdzenie, że zdjęcia kolorowe przez to sa znacznie trudniejsze. Żeby robić dobry kolor trzeba być perfekcjonista. Zdjęcia b&w uczą inaczej patrzeć na fotografie. Pozwala łatwiej skupić się na temacie i ekspresji zdjęcia, Tutaj trzeba przekazywać różne zmysły – smak (np gorzki, słodki), kolor, ciepło, zimno itp, przekazywać wiele emocji. Im więcej kolorów, tym idea sie zaciera i potencjalny widz jest rozproszony.
Dlatego tak trudno zrobić dobry portret emocjonalny w kolorze.

Kiedy patrzymy na zdjęcia czarno białe, włącza się wyobraźnia i od razu dłużej nad nim rozmyślamy. Może to, fakt – mniej kolorów, mniej bodźców do przetwarzania.Podobno nasz mózg zachowuje informacje o obrazie na zasadzie zapamiętywania konturów, a wypełnienie kolorami „dopowiada”.

Co po części, tłumaczyłoby zachwyt zdjęciami czarno białymi. Fotografii b&w jest ubogą krewną fotografii kolorowej. Przypomina to trochę zastosowanie zapisu cyfrowego w muzyce. Niektórzy twierdzą, że płyta winylowa ma duszę, a cyfrowa jest zbyt sterylna.

Fotografia czarno-biała to po prostu inna technika artystyczna wymagająca zupełnie innego podejścia do tematu. To nie gra barw tylko światła i cienia. Fotografując B&W musimy po prosu widzieć świat w kolorze czarnym i białym. Zdjęcie do B/W robi się już samej idei zupełnie inaczej. Inaczej kadrujesz, inaczej pracujesz światłem, detalem, kontrastem.