Dnia 27 marca będziemy obchodzić Międzynarodowy Dzień Teatru. Został on ogłoszony z inicjatywy Międzynarodowego Instytutu Teatralnego (ITI – UNESCO) 27 marca 1961 roku dla upamiętnienia otwarcia pierwszego sezonu Teatru Narodów w Paryżu w 1957 roku. Tego właśnie dnia w teatrach przed rozpoczęciem przedstawienia odczytywane jest specjalne orędzie pisane przez wybitnych twórców teatru z różnych krajów. Ponadto w tym dniu Polski Ośrodek ITI przyznaje Nagrodę im. Stanisława Ignacego Witkiewicza za wybitne osiągnięcia w propagowaniu polskiej kultury teatralnej na świecie.
W związku z obchodami Dnia Teatru również w naszej bibliotece odbyła się lekcja podejmująca ten temat. Podczas niej uczniowie klasy II TO mieli okazję przypomnieć sobie dzieje teatru i jego przemiany na przestrzeni wieków. Początki teatru sięgają starożytności – a ściślej rzecz ujmując – teatr wywodzi się z antycznej Grecji. Ma swoje źródło w obrzędach ku czci boga Dionizosa. Między teatrem greckim a współczesnym istnieje wiele różnic.
W starożytnym teatrze można wyróżnić następujące elementy: orchestrę (plac, na którym występował nieistniejący dziś chór), skene (budynek pełniący funkcję garderoby), proskenion (odpowiednik dzisiejszej sceny) oraz widownię – theatron (początkowo drewniane ławki, później kamienne), z której widzowie patrzyli na przedstawienia niemalże z góry.
Na samym początku istnienia teatru i Wielkich Dionizji występował tylko chór śpiewając pieśni ku czci Dionizosa, tzw. dytyramby. Aktorami mogli być tylko mężczyźni. Występowali ubrani zazwyczaj w koźle skóry oraz buty na koturnach, aby ich było lepiej widać z dalszych miejsc. Aktorzy grali w tzw. maskach tragicznych, które były dostosowane do charakteru sztuki. Maski postaci kobiet były malowane na biało, a mężczyzn na brązowo. Dzisiaj aktorami są zarówno mężczyźni jak i kobiety, a ich ilość jest dowolna.
Współczesny teatr różni się od antycznego pod wieloma względami. Dzisiejsze sztuki są pisane na każdy temat a starożytne zwykle były oparte na mitologii i podejmowano w nich bardzo wzniosłe tematy (decorum) oraz musiały być zbudowane według ściśle określonych reguł – musiał występować prolog (wstęp), parodos (pierwsza pieśń chóru), epejzodiony (sceny), stasimony (kolejne pieśni chóru po epejzodionach), a wszystko kończył exodos. Starożytny teatr skupiał się na tym by widza poruszyć, by doznał on duchowego oczyszczenia. We współczesnym teatrze bardzo często zacierają się granice między poszczególnymi częściami sztuki. W greckim teatrze nad losami bohaterów tragedii ciążyło i fatum i każda tragedia kończyła się śmiercią głównego bohatera. W większości dzisiejszych sztuk tak nie jest, bohaterowie sami decydują o swoim losie.
Mimo tak wielu różnic, dzisiejszy teatr nie całkiem odbiega od swojego pierwowzoru. Ma widza zapoznawać z wieloma tematami, problemami, ma wzruszać, a przede wszystkim uszlachetniać. Poza tym podczas lekcji uczniowie przygotowali piękne afisze teatralne, które wezmą udział w ogłoszonym konkursie.
Czytaj dalej